[Foot Fit Journey] เรื่องล่าจาก Everest Base Camp Trekking: Day 2 Kathmandu - Lukla - Phakding

“แค่ฟักดิ้ง ก็นิ่งแล้วกู”

[18.12.16] Lukla (2,800m) - Phakding (2,652m)

ตื่นแต่เช้า เตรียมตัวให้เรียบร้อยรอไกด์มารับเพื่อไปสนามบิน ตื่นเต้น ตื่นตากับทุกสิ่งทุกอย่างตลอดทางจนไปถึงสนามบิน สภาพสนามบินอาคารในประเทศไม่แย่อย่างที่คิด แต่ความมึนงงมีมากตามที่คิดและตามที่เคยได้ยิน มีคนมามากวางกระเป๋ากงกัน และยืนรออยู่หน้าเคาน์เตอร์สายการบิน ซึ่งไม่มีสายการบินไหนเปิด ไกด์บอกให้เราไปนั่งรอเดี๋ยวจัดการให้

นั่งรอไปได้พักใหญ่ เห็นคนอื่นเริ่มเช็คอิน และได้ไปกัน จึงถามไกด์ว่า ทำไมของเรายังนิ่ง ไกด์ก็เอาแต่ตอบว่า ยังไม่ถึงเวลา รอก่อน ซึ่งตอนนั้นก็เก้าโมงกว่าแล้วนะ จำได้ว่า ไกดบอกว่าไฟล์เรา 9.30 สุดท้ายเริ่มหงุดหงิด เพราไกด์นั่งนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนต้องถามอีกว่า ตกลงยังไง ได้ไปไหม สรุปความได้ว่า เครื่องบินมันดีเลย์ ณ ตอนนี้คนที่ได้บิน คือคนที่ไฟลท์เช้ากว่าเรา ดังนั้น เราจึงต้องรอไปก่อน ซึ่งเป็นไปตามเสียงลือเสียงเล่าอ้าง ว่าการบินไปลุคลานั้น มันไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ

สุดท้ายได้ไปแบบงงๆตอนเกือบสิบโมง เลยไม่มีอารมณ์ตื่นเต้นเพราะรอนานจนเบื่อ ครั้งแรกกับการนั่งเครื่องบินเล็กขนาด 18 ที่นั่ง แปลกใหม่ดีนะ เราได้ที่นั่งหลังกัปตันพอดี เป็นการนั่งเครื่องบินที่รู้สึกมีส่วนร่วมกับกัปตันมาก อ้อ .. หากอยากเห็นภูเขา ให้นั่งฝั่งซ้ายตอนขาไป และนั่งฝั่งขวาตอนขากลับนะจ๊ะ การได้เห็นหิมาลัย และเอเวอร์เรสต์แบบใกล้ๆน่าตื่นเต้นมาก จนทำให้เกิดอาการนอยเล็กๆว่า ‘การผจญภัยกำบังเริ่มต้นขึ้นแล้วจริงๆ’

แลนด์ดิ้ง รับกระเป๋า ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เป็นวันแรกที่ได้เจอลูกหาบ ‘Purna’ ที่มารอตรงประตูขาออก ทักทายกันนิดหน่อยแล้วพากันไปที่ tea house ชื่อ ‘The Nest’ เพื่อพักตั้งสติ จัดข้าวของกันก่อนออกเดินทาง

ลุคลาเมื่อเริ่มเดิน

กลุ่มคนที่เราเจอตั้งแต่บนเครื่องบิน และเจอในโรงแรมที่แวะก่อนออกเดินทาง คือกลุ่มคนที่เราจะเจอไปตลอดทาง เช่น ทนายชาวบราซิลที่ทักทายกันตั้งแต่ที่โรงแรมแรก กลายเป็นหนึ่งในคนที่เราคุยด้วยมากที่สุดในทริป เพราะเดินเจอกันตลอดทาง และมีหลายครั้งที่พักที่เดียวกัน

สภาพตอนเริ่มเดินที่ยังสดใสอยู่มาก

ลุคลาเป็นด่านแรกของ Everest region เทรคเกอร์ส่วนใหญ่ถาไม่เดินมาจาก Jiri ก็จะมาบินมาลุคลาเพื่อเริ่มการเทรคที่นี่ ไฮไลท์ของลุคาคือสนามบินที่ได้ชื่อว่าอันตราที่สุดนโลก เพราะ runway สั้นมาก บวกกับสภาพอากาศของภูเขาที่แปรปรวนได้ตลอดเวลา บางครั้ง เครื่องบินไม่สามารถข้นบินได้ถึง 18 วันก็เคยมาแล้ว 

เสน่ห์ของลุคลาอีกอย่างคือความเป็นเมืองใหญ่ที่อยู่บนภูเขา ที่นี่มีทุกอย่าง กระทั้ง Starbuck! ใครจะหาซื้ออะไรที่หลงลืมจากกาฐมาณฑุก็หาซื้อได้ หรือหากอยากกินอาหารดีๆเพราะอยู่บนภูเขามาหลายวันที่นี่ก็มีเช่นกัน

ครั้งแรกบน Hillary Bridge

ทางเดินในวันแรก ที่ยังปรับตัวไม่ค่อยทัน ทางมันไม่ได้ยากเลยนะและก็ยังไม่ได้เป็นการเดินไต่เขา แบบโหดอะไรมากมาย แต่มันก็เหนื่อยอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ อาจเป็นเพราะว่าแบกกระเป๋า 8 โล นี่ขนาดมีลูกหาบแบกให้ใบนึง 14 โลแล้วนะ ยังมีอยู่ที่ตัวอีกตั้ง 8 ทั้งๆที่พยายามเอาของที่ไม่จำเป็นออก (ก็แกคิดว่าทุกอย่างที่ขนมามันจำเป็นไง) ตลอดทางเดินนี่ก็ยังเดินคิดเรื่อง ‘กูขนอะไรมามากมาย?’

อุปกรณ์กันหนาวที่คิดว่ามันสำคัญและจำเป็นมาก กลับกลายเป็นสิ่งที่รู้สึกว่าเป็นภาระมากๆตลอดการเดินในวันแรก จริงๆอากาศมันไม่ร้อนนะ อุณหภูมิไม่เกิน 15 แต่เดินไปเดินมาอากาศร้อนอบอ้าวมาก แดดแรงมาก เดินไปเดินมาเหงือแตกเต็มหลังเปียกชุ่มเลยทีเดียว กลายเป็นว่า เดินไปถอดจน สุดท้ายเหลือแค่เสื่อ 1 ชั้น และกางเกงที่เป็น bloctech กันลมที่กะจะเอาไว้กันลมหนาว เริ่มกลายเป็นภาระจริงจังซะแล้วเพราะร้อนมาก รู้สึกอับและไม่สบายตัวเอามากๆ ก็มือใหม่หัด trek อ่ะนะ ก็ไม่คิดว่าระหว่างทางเดินมันจะร้อนได้ขนาดนี้ ก่อนนอนคืนนี้ เลยจัดการย้ายของไปไว้ในกระเป๋าใหญ่เพื่อแบ่งเบาตัวเอง สร้างภาระให้ลูกหาบมากขึ้น

สัมภาระที่กลายเป็น 'ภาระ'

โมเม้นต์สุดท้ายที่เดินมาถึง Phakding และกำลังจะเข้าที่พักเหนื่อยแทบขาดใจ รู้สึกว่าเหนื่อยมาก แต่ต้องตะกายบันไดเท่าขึ้นตึกสามชั้นเพื่อเข้าโรงแรม ตอนนั้นแทบเป็นลม

ภาพ 'นักหาบ' ที่เป็นภาพแสนธรรมดาของผู้คนที่นี่

ถึงที่พัก พักแปบเดียวกลายเป็นหนาวมาก คือ ถ้าเดิน เหงื่อออกจะร้อน แต่อยู่เฉยๆเมื่อไหร่ จะหนาวทันที เขาถึงบอกว่า ให้ใส่เสื้อผ้าที่ไม่แห้งเร็ว เพราะเมื่อหยุดพัก เสื้อเปียกๆจะยิ่งทำให้หนาวมาก ตกดึกอุณหภูมิลงไปถึง -7 เลยทีเดียว นั่งในห้องนั่งเล่นหนาวสั่นมาก

ร้านค้าใน Phakding

สิ่งทิ่คิดได้ระหว่างเดินวันนี้ .. คิดอะไรไม่ได้เลย เพราะต้องมีสติอยู่กับตัวตลอดเวลา เผลอเป็นสะดุดจนหน้าจะทิ่ม จนไกด์ถึงกับถามว่า “นี่ไม่ได้อยากไป Base Camp ใช่ไหม?”

ห้องนอนคืนแรก
หนึ่งในห้องพักที่ดีทีสุดของทริป

Tea house ที่ Phakding

ความร่วมมือในการจุดฮีทเตอร์

สิ่งที่พึงปฎิบัติบนภูเขา คืออย่ากินอาหารเหลือ เพราะกว่าลา วัว และลูกหาบจะแบกทุกอย่างขึ้นมาได้นั้นมันยากลำบาก และค่าใช้จ่ายสูงมาก ดังนั้น เราจะได้เห็นภาพคนพยายามกล้ำกลืนกินอาหารจนเป็นเรื่องปกติ

โมโมใส้ผัก

จบการเดินในวันแรก ที่มั่นใจว่าซ่าได้ กลายเป็นนอนนิ่งสนิท นี่แค่วันที่ 1 อีก 14 วันที่เหลือ จะออกมาสภาพไหน