[Race Diary] Chakri Day Run เดิน-วิ่งเฉลิมพระเกียรติ

ตอนแรกว่าจะไม่วิ่งงานในเมืองแล้ว เพราะเข็ดจากการวิ่ง Big C มาก ที่ต้องวิ่งไป หันหลังเหลือบดูรถไป พร้อมทั้งสูดลมหายใจหอมสดชื่นจากควันท่อไปเสีย แต่ที่ตัดสินใจลงวิ่งงานนี้เพราะตรงกับวันเกิดน้องชายสุดที่รัก เลยรู้สึกว่า เอาน่ะ วิ่งให้น้อง น้องไม่อยู่แล้ว ต่อให้น้องอยู่มันก็คงไม่วิ่งอ่ะนะ แล้วคงพาลถามว่า ‘เจ๊บ้าป่ะเนี่ย วิ่งเวิ่งอะไร’ แต่เอาเถอะ จริงๆก็ข้ออ้างทั้งนั้น ก็ตั้งใจไว้ว่าวิ่งเดือนละงาน แล้วเดือนนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจ ดังนั้นก็ต้องงานนี้ล่ะ

ช่วงเวลาปล่อยตัว (ขอบคุณภาพจาก Forrunnermag)

ไปถึงสวนลุมประมาณตีห้าจิ๊ดๆ เดินไปจุดลงทะเบียนเพื่อรับเบอร์ แต่ก็ต้องตกใจกับมหาชนที่เยอะแยะแออัด ก็ไม่เข้าใจนะ ว่าพื้นที่มีตั้งเยอะ ทำไมต้องมาตั้งเต้นท์แนวขวาง ทำให้แถวสามารถตั้งได้สั้นมาก ทั้งคนยืนรอคิว ทั้งคนที่ยืนรอวิ่ง มีการแบ่งช่องรับสมัครตามเพศ และรุ่นอายุ ดูเป็นการจัดงานที่ลงตัว แต่สำหรับคนที่สมัครล่วงหน้ามาแล้ว มีช่องเดียว! แล้วจะให้สมัครล่วงหน้าทำไม ในเมื่อไม่ได้อยากอำนวยความสะดวกฉันก่อน 

จุดแจกน้ำแรก งานนี้ชื่นชมเรื่องเดียวคือเรื่องน้ำที่จัดไว้พอเพียง
(ขอบคุณภาพจาก Forrunnermag ค่ะ)

ระหว่างที่ต่อแถวยืนรอ รู้ได้เลยว่า นักวิ่งทุกคนมาคุมาก อารมณ์เสียกับการยืนรอแถวที่ไม่ขยับ และไม่เข้าใจว่าทำไมถึงช้า และที่น่าอารมณ์เสียยิ่งกว่าคือการได้มองการทำงานของเจ้าหน้าที่ ที่แม้จะยืนประจำการกันหลายคน แต่..ไม่มีใครเข้าใจและรู้ว่าต้องทำอะไรเลย มีเพียงเจ๊หนึ่งคนที่ดูจะรู้ทุกอย่าง และต้องคอยตอบคำถามเพื่อนร่วมงานคนอื่นที่เดินเข้ามาถามหานู่นนี่จากเธอตลอดเวลา ชวนหงุดหงิดใจมาก และสุดท้าย ฉันก็ทนไมได้ ปรี๊ดแตกใส่ไปเบาๆ เมื่อมาถึงคิวฉันหลังจากยืนรอร่วม 15 นาที แล้วนางพูดใส่ฉันว่า ‘ผู้หญิงอยู่ฝั่งนั้นค่ะ’ ฉันเลยบอกนางว่า ‘ก็ยืนรอมาตั้งนาน จะเอาให้ไม่ได้หรือไง ก็ไม่มีป้ายบอกอะไรเลย’ จบศึกรับเบอร์เบาๆ สวยไม่ปลื้ม

รับเบอร์เสร็จก็มายืนหงุดหงิดใจอีกสักพัก เป็นอีกงานที่ไม่ได้วอร์ม และไม่ได้เหยียดยืด ฟ้าเริ่มสว่าง และเป็นที่แน่นอนว่าปล่อยตัวช้ากว่ากำหนดเวลา ไม่แน่ใจว่าปล่อยกี่โมงเอ็กแซคลี่ เพราะตอนนั้นไม่ได้ดูเวลา แต่ที่ถามจากคนอื่นมาเค้าว่ากันว่าปล่อยประมาณ 6.10 น. ระยะทางการวิ่งแรกหลังจากปล่อยตัวเป็นไปอย่างวุ่นวายมาก เพราะยังเป็นการวิ่งในสวนลุม เพื่อไปออกประตู 3 สู่ถนนวิทยุ พื้นที่ของสวน กับปริมาณนักวิ่งที่ตะกายไปในทิศทางเดียวกัน เหมือนฝูงอะไรสักอย่างที่มุ่งมั่นล่าเหยื่อตัวเดียวกัน มันดูโกลาหลที่สุด

บรรยากาศงานวิ่งที่ดูเละเทะ แต่มันมีเสน่ห์ของมันนะ
(ขอบคุณภาพจากคุณดาบทอง ชมรมวิ่งบางขุนเทียนค่ะ)

พ้นประตูสวนลุม ก็เข้าสู่การวิ่งบนถนนจริงๆ เริ่มวิ่งสบายๆไปตลอดแนวถนนวิทยุ ซึ่งบนถนนเส้นนี้ถือได้ว่าเป็นช่วงวิ่งได้สบายใจที่สุด เพราะมีการแบ่งเลนนอกเลนใน ทำให้นักวิ่งสามารถวิ่งในเลนในได้ โดยไม่ต้องคอยระวังรถสักเท่าไหร่ ช่วงนี้ฉันเลยสบายๆ 1k แรกได้รับรายงานจากพี่แอพว่า pace อยู่ที่ 7 ต้นๆ เริ่มรู้สึกว่า ไม่ได้การละนะยะ แต่ก็คิดว่าเป็นเพราะเสียเวลากับการอยู่ในฝูงชนเยอะจนทำให้ pace เป็นเยี่ยงนั้น ณ จุดนี้เลยเริ่มพยายามปรับจังหวะการวิ่งของตัวเองให้เร็วขึ้น แต่ต้องไม่เหนื่อยเพราะมันเพิ่งจะอยู่ในช่วงแรกของสนาม

เลี้ยวซ้ายจากวิทยุ เข้าสู่ช่วงเพลินจิต ชิดลม มุ่งหน้าแยกราชประสงค์  ยังวิ่งได้จังหวะดี ยังมีเลนซ้ายสุดให้ได้วิ่งกันเต็มเลน แต่ก็ต้องคอยระวังระวังรถที่ไม่ค่อยเข้าใจหัวอกคนที่ตื่นตี 4 มาวิ่งสักเท่าไหร่ ถึงพระพรหม เลี้ยวซ้ายอีกครั้งเข้าสู่ถนนราชดำริ ยิ่งต้องระวังหนักมากขึ้นกว่าเดิม ทั้งระวังรถเพราะเลนซ้ายสุดเสียไปกับรถที่จอดอยู่จนต้องออกมาวิ่งอีกเลน และระวังหลุมเดิมบนถนนเส้นนี้ที่เคยตกจนข้อเท้าพลิกเมื่องานบิ๊กซี ว่าแต่..เชื่อไหมว่าฉันพยายามมองหาหลุมนั้นที่เคยตกนะ แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เห็นจะมีหลุมบนถนนเส้นนี้ สงสัยงานนั้นผีผลักสวยแน่ๆ

เส้นทางวิ่งในสวนลุม ก่อนถึงเส้นชัย
(ขอบคุณภาพจากคุณดาบทอง ชมรมวิ่งบางขุนเทียน)

มาถึงช่วงโรงแรมฮอลิเดย์ อินน์ มีนักวิ่งหลายคนขึ้นไปวิ่งบนทางเท้าเพราะทางเท้าช่วงนั้นกว้างมาก และถนนแทบจะไม่มีที่ให้วิ่งเพราะต้องวิ่งเรียงเดี่ยว ฉันลังเลอยู่นานว่าเอาไงดี สุดท้ายก็ตามขึ้นไปวิ่งบนทางเท้า แต่ดันเจอเจ้าหน้าที่ไล่ให้ลงมาข้างล่าง ฉันเลยหันไปมองหน้าพร้อมเจรจาเบาๆ ‘ถ้าจะให้วิ่งข้างล่าง ก็จัดการรถให้ดีก่อนมั๊ย รถเยอะแบบนี้จะให้วิ่งยังไง’ ถือได้ว่า งานนี้เป็นงานที่สวยแผลงฤทธิ์จริงๆ ทำไปทำไมไม่รู้ แต่ตอนนั้นมันไม่พอใจจริงๆนะ

วิ่งตามเส้นทางไปเรื่อยๆ มีหยุดเดินเพราะจะขาดใจไปหลายช่วงเหมือนกัน หลายครั้งที่เสียจังหวะเพราะต้องเร่งเพื่อข้ามแยก พอเสียจังหวะก็เลยคิดไปเองว่าเหนื่อย ทุกครั้งที่หยุด จะหยุดเดินเร็วประมาณเกือบ 1 นาที แล้วต้องวิ่งต้องให้ได้ จนมาถึงช่วงถนนสาทร หลังเช็คพ้อยท์กิโลที่ 5 รู้สึกตัวเองเลยว่าก๊อก 2 มาแล้ว เครื่องร้อนได้ที่แล้ว ตลอดเส้นสาทรเลยวิ่งดี อีกอย่าง อาจเป็นเพราะถนนสายนี้เป็นเส้นที่ใช้ทุกวัน ขับรถผ่านทุกวัน เลยทำให้สามารถกะระยะได้ถูกว่า อีกไกลแค่ไหนจนกว่าจะใกล้ และสามารถจัดการกับแรงและพลังตัวเองได้อย่างลงตัว 

'ฉัน วิ่ง ได้'
(ขอบคุณภาพจากน้าแพท patrunning.com)

หลังจากข้ามแยกสะพานไทย-เบลเยี่ยมมาก็เป็นระยะวัดใจสุดท้ายแล้ว พยายามจะรักษาระดับตัวเองไว้ แต่แทบจะพังเหมือนกันกับพลังรถทัวร์ที่พร้อมใจกันมาจอดให้วิ่งดมควันท่อไอเสีย ไอพวกรถทัวร์พวกนี้ก็ไม่รู้จะสตาร์ทไว้ทำไมนะ ทุกวันที่มาวิ่งสวนลุม พอมาถึงด้านนี้ของสวนที่ไรต้องแย่กับควันจากท่อไอเสียพวกพี่เค้าทุกที ฉันจะไปเรียกร้องกรีดร้องเอากับใครได้บ้างบอกฉันที

เลี้ยวเข้าประตูสวนลุม ไม่รุ้พลังมาจากไหน ตอนนั้นบอกตรงๆว่าไม่รู้จริงๆว่าเวลาเท่าไหร่แล้ว เพราะไม่ได้ยินพี่แอพรายงานเลย การวิ่งวันนั้นรู้แต่เพียงว่าหัวฉันสั่งให้สู้ ฉันไม่เคยยอมแพ้ดิ มันจะต้องไม่จบลงแบบว่าฉันผิดหวังดิวะ ทำไม ทำไมถึงเบี้ย เบี้ย เบี้ย(ออกแนวเอาเรื่องกดดันในชีวิตมาเป็นแรงผลักดัน) ฉันจึงวิ่งสู้ฟัดจัดให้หมดก๊อกในโค้งสุดท้ายนี่แหละ 

moment เข้าเส้นชัย ดูนางขาดใจ แต่ถูกใจกับชอตประวัติศาสตร์นี้มาก

มาถึงช่วงพรมชมพูปูทาง เข้าเขตเส้นชัยแล้ว แต่ศึกยังไม่จบง่ายๆเมื่อเหลือบไปเห็นฝรั่งนางหนึ่งที่หางตา นางใส่มาเต็มที่ เฮ้ย..ยอมไม่ได้นะจ๊ะ เพราะตอนนั้นยังแอบคิดว่า น่าจะมีรางวัลเหลือให้ฉันบ้าง แล้วนางนี้จะมาเป็นมารรางวัลฉัน  ฉันจึงจัดไปใส่ให้สุด จนสุดท้ายนางและฉันแทบจะกระทืบเท้าเข้าเส้นพร้อมกัน ถ้าจบลงแค่นี้ดูจะสวยเกินไป นางเลยให้กำลังใจยินดีกับเพื่อนร่วมเส้นชัยด้วยการผลักฉันเบาๆ ผลักทำไม นาทีนั้นงงมากนะ ไม่ถือสาไม่ใช่ไม่รู้สึก แต่ช่างนางเถอะ ไม่อยากให้มาตายต่างบ้านต่างเมือง (ว๊ายปากร้าย) แอบคิดเหมือนกันว่าถ้าจุดนั้นมันยังมีถ้วยให้คว้าอยู่ ศึกนี้จะจบลงอย่างไร ฮา

ภูมิใจกับสถิติ 10k ใหม่ที่ได้มาด้วย 'ใจ' ล้วนๆ

งานนี้เป็นงานวิ่งที่ประทับใจ ประทับใจตัวเองที่ทำได้ สร้างสถิติใหม่สำหรับ 10k ให้กับตัวเองได้อยู่ที่ 57.45 mins และระยะเวลารวมสำหรับสนามนี้ 11.6k อยู่ที่ 1.03 hrs ถือว่าสวยงามมากเลยทีเดียว ต้องขอขอบคุณเรื่องราวแย่ๆ แรงกดดันต่างๆที่เข้ามารุมเร้าจนทำให้ฉันเอาพลังจากไหนไม่รู้มาวิ่งในวันนี้ 

แต่ทั้งนี้ งานนี้เป็นการจัดงานที่ ‘โคตรไม่น่าประทับใจ’ ณ เส้ยชัยไม่มีน้ำเปล่าให้ดื่ม มีแจกเครื่องดื่มมากมาย แต่มันไม่ใช่อ่ะจอร์จ อยากได้น้ำเปล่า น้ำเปล่า น้ำเปล่า!! Amazing Field คุณสอบตกอีกครั้งกับการจัดงานวิ่ง และพาลให้ฉันไม่สมัครงาน Super Sports กับคุณทั้งที่ตั้งใจอยากจะวิ่งงานนั้นมาก และเมื่อมารู้ทีหลังว่าคุณนั่นเองที่จัดงาน Standard Charter Bangkok Marathon ยิ่งทำให้รู้สึกแย่หนักกว่าเดิม คุณไม่เคยสร้างความประทับใจให้กับฉันเลย แล้วฉันยังควรเอามาราธอนแรกที่ควรจะซาบซึ้งตรึงใจไปฝากไว้กับคุณอีกไหม